Kończący się wiek XIX a rozpoczynający XX był dla ludzi wielką niewiadomą, jakby ponownym wcieleniem w życie. We wsi Grabowiec po wystąpieniach przeciwko dzierżawcom nareszcie nastał spokój. Do wsi przybył dziedzic Marcinkowski osiedlając się w dworku wybudowanym w latach 1870 – 1880, przy wydatnej pomocy miejscowej ludności. Po osiedleniu dziedzica zaczyna udawać się bardzo dobra współpraca pomiędzy chłopami a panem. Pan był wyrozumiały dla chłopów, często wybawiał ich z kłopotów. W roku wybuchu I wojny światowej, dzierżawca Marcinkowski opuszcza folwark Grabowiec i wyjeżdża do Rosji wraz ze swym majątkiem. Natychmiast na jego miejsce przyjeżdża następny – Wrześniewski. Wnosi on wielki wkład w odbudowę wsi i dworku, bowiem folwark znany był z hodowli koni pociągowych. W 1931 r wydzielono folwark Grabowiec dla Zofii Marii Jezierskiej, córki Andrzeja Potockiego, namiestnika Galicji i Krystyny hr. Tyszkiewiczów. Wniosła go jako wiano Władysławowi Jezierskiemu, właścicielowi obszernego majątku w Sobieniach Szlacheckich w powiecie garwolińskim.
